Biografie

Bas Labruyère is levenskunstenaar en filmmaker. Daarnaast is maakt hij podcasts en is gastspreker. Hij maakte in zijn leven twee maal een langdurige psychose mee, had te kampen met een zware alcoholverslaving en raakte dakloos. Dit alles wist hij te overwinnen. Over zijn eerste psychose maakte hij de film Verloren Jaren die sinds 2010 gratis op internet te zien is. Klik hier om de film te bekijken. 

Bas Labruyère is geboren op 10 juni 1974 in Heerenveen. Hij groeide op in het Friese plaatsje Wolvega. Hij zat op een Jenaplan basisschool waar hij veel toneel speelde. Acteur, regisseur of striptekenaar wilde hij worden. Bas had een gelukkige jeugd.

Op zijn twaalfde ging Bas naar de havo. Al vroeg ontdekte hij dat hij zich seksueel aangetrokken voelde tot jongens, maar durfde hier niet voor uit te komen. Hij werd ook verliefd op meisjes, dus was hij hetero hield hij zichzelf voor.

Zijn grote passie tijdens zijn middelbare schoolperiode was de MSX thuiscomputer. Op zijn vijftiende richte hij samen met twee vrienden, Ronald Zijlstra en Michiel Vleugel, een computerclub op die later omgedoopt zou worden tot een stichting, GENIC  genaamd. GENIC staat voor Global English Network Info Center. Voor donateurs van GENIC gaf deze een diskmagazine uit dat één keer in de twee maanden verscheen. Stichting GENIC had met het ClubGuide Magazine, en later de ClubGuide Picturedisk en ClubGuide special een groot succes in de MSX-wereld.

Omdat er voor de Europese markt geen MSX-computers meer gemaakt werden besloot Bas Labruyère deze op zijn zestiende uit Japan te importeren en te verkopen, waar nog steeds computers en software voor MSX gemaakt werden. Mensen konden per vooruitbetaling computers bestellen bij GENIC, Bas bestelde ze vervolgens bij een handelaar in Amsterdam die ze vervolgens uit Japan liet komen.  De handelaar kwam echter in financiële problemen en stuurde vervolgens een factuur voor zogenaamd geleverde diensten. In feite werd Bas opgelicht. Hierdoor kon GENIC geen computers leveren en kwam ze in de problemen. Bas kreeg daarom op zijn zeventiende te maken met deurwaarders, moest op het politiebureau verschijnen voor een aangifte  voor oplichting en het televisieprogramma TROS Kieskeurig maakte een reportage over hem. Uiteindelijk viel het doek voor GENIC en betaalden de ouders van Bas alle mensen die een computer hadden besteld maar niet geleverd hadden gekregen hun geld terug. Door deze geschiedenis moest Bas de vierde klas van de havo overdoen. Wel mocht hij na het halen van de vierde klas voor twee weken naar Japan. In 1992 haalde hij zijn diploma.

Door zijn interesse in Japan besloot Bas Japans te gaan studeren. Op zijn achttiende verhuisde hij ervoor naar Maastricht. Daar werd hij verliefd op een meisje waar hij een relatie mee kreeg en na een tijdje mee ging samenwonen. Bas kon met haar praten over zijn seksuele gevoelens voor jongens, daarom hielden ze het erop dat hij biseksueel was. Zijn studie Japans bleek geen goede keuze te zijn, Bas had andere interesses. Zo kwam hij in aanraking met toneel bij de Caterpillar Arts Company, een amateurvereniging voor studenten. Bij deze toneelvereniging stond method-acting, dat wil zeggen dat je zoveel mogelijk uit je eigen ervaringen put, en het werken met echte emoties centraal. Bas leerde er op commando huilen en kwaad worden. Op zijn negentiende speelde hij George in het stuk Wie is er Bang voor Virginia Woolf? van Edward Albee, op zijn twintigste Jim in Glazen Speelgoed van Tennessee Williams en op zijn eenentwintigste Martin in het stuk De Nacht, de Moeder van de Dag van Lars Norén. Na het eerste jaar bij de studententoneelvereniging wilde Bas als snel professioneel acteur worden en toelating doen voor de toneelschool. Onder druk van zijn ouders probeerde Bas toch eerst zijn studie Japans af te maken. Dat verliep echter moeizaam. Wel wist Bas in de jaren dat hij acteerde steeds beter wat hij wilde. Het liefst wilde hij regisseur worden en het allerliefst filmmaker. Daarvoor was het nodig dat hij toegelaten zou worden tot de Nederlandse Filmacademie, waar je een toelatingsfilm voor moet maken. Na de première van De Nacht, de Moeder van de Dag zou Bas op stage naar Japan, maar kreeg daarover een aanvaring met de hoofddocent. Deze was van mening dat Bas zijn derde studiejaar eerst over moest doen alvorens hij op stage mocht omdat zijn Japans nog niet goed genoeg was. Hierdoor besloot Bas zijn studie te staken.

De relatie met zijn vriendinnetje verliep bovendien moeizaam. Ze hadden veel ruzie en besloten weer uit elkaar te gaan wonen. Op zijn tweeëntwintigste werd Bas verliefd op een jongen die uit de kast kwam en dat was voor Bas de aanleiding om niet langer met zijn vriendinnetje samen te willen zijn en vervolgens als homo door het leven te gaan. Bas dacht dat alles in zijn leven nu goed zou komen, het enige wat nog nodig was was aangenomen worden op de filmacademie. Hij schreef een scenario voor een film, genaamd Surrogaat, over een jongen die een relatie heeft met een meisje en erachter komt dat hij op jongens valt. Samen met een huisgenoot die aan de kunstacademie de studierichting audiovisueel volgde en cameravrouw wilde worden en vrienden van de toneelvereniging maakte Bas de film. Omdat degene die de hoofdrol zou spelen op de eerste draaidag niet op kwam dagen besloot Bas dan maar ook zelf te acteren. Bas wist nog weinig van filmmaken. Met een compilatie van deze film deed Bas zijn eerste toelatingspoging voor de studierichting regie aan de filmacademie. Helaas werd hij afgewezen. Deze afwijzing was cruciaal voor wat hem de jaren erna overkwam. Bas vatte het te persoonlijk op en concludeerde dat hijzelf afgewezen werd, onder andere vanwege zijn homoseksuele geaardheid. Hij durfde er vervolgens niet meer voor uit te komen dat hij homo was.

Bas liet zich echter niet kisten. Hij besloot geen filmacademie nodig te hebben om filmmaker te worden. Hij richte een stichting op, stichting Flint, die bedoeld was om films te produceren en schreef een scenario voor een speelfilm, Versleten Blauw. Als beginnend filmmaker was Bas geïnspireerd door Lars von Trier met de film Breaking the Waves en de beweging Dogma'95, waar het acteren vaak geïmproviseerd is en de cameraman als een onbevangen acteur anticipeert op wat er gebeurt. Toen Bas drieëntwintig was nam hij het grootste gedeelte van de film met een dertigtal vrijwilligers op in Maastricht en op Schiermonnikoog. Zijn moeder had hem geld gegeven om dit te kunnen doen. Het geld raakte echter op en met het laatste beetje monteerde hij een compilatie van vijftien minuten. Deze was bedoeld om sponsoren te vinden. Bas deed er echter ook een toelatingspoging voor de filmacademie mee, maar werd voor de tweede keer afgewezen. Sponsoren werden niet gevonden en de film Versleten Blauw is, met materiaal voor een film van zestig minuten, nooit afgekomen.

Met stichting Flint wilde Bas eerst nog een korte film maken, maar dacht na de tweede afwijzing van de filmacademie dat hij zich wellicht eerst verder moest ontwikkelen als filmmaker. Hij besloot een traject te volgen bij het particuliere opleidingsinstituut Open Studio in Amsterdam, de stad waar hij ook naar toe verhuisde. Op kosten van zijn moeder begon hij daar op zijn vierentwintigste aan de Video Vooropleiding. Omdat zijn moeder ook betaalde voor een regie-cursus, een scenario-cursus en de eenjarige Video-Top opleiding besloot Bas dat jaar geen toelating te doen voor de filmacademie, en het wellicht zonder te doen. Bij de Video Vooropleiding maakte Bas vier videoproducties. Dat ging hem door de opgedane ervaring in de jaren ervoor goed af.  Vervolgens volgde hij de regie-cursus, waar hij twee producties maakte, en de scenario-cursus.

Op zijn vijfentwintigste begon Bas aan de Video Top opleiding. Daar ontmoete hij Ralph, een jongen met de diagnose paranoïde schizofrenie, die graag cameraman wilde worden. Ralph deed echter ook aan drugs, cocaïne en XTC, waardoor Bas hiermee in aanraking kwam. Ralph en Bas werden dikke vrienden en samen maakten ze de videoclip William Tell Me voor de band Seedling. Ralph wilde ook graag naar de filmacademie en beiden besloten ze dat jaar toelating te doen. Bas maakte er een nieuwe montage van een van zijn producties die hij gemaakt had voor de Video Vooropleiding voor.  Helaas werd Bas voor de derde keer afgewezen, en ook Ralph werd afgewezen. Maar de Video Top opleiding was nog niet afgelopen. Bas maakte voor zijn eindopdracht de film Honger, een absurdistische film van vijftien minuten. Hij diende de film in voor de Gouden Vlam competitie tijdens het Nederlands Filmfestival en kwam door de eerste ronde. Omdat Bas weer was afgewezen voor de filmacademie besloot hij dan maar filosofie te gaan studeren. In dat jaar was er echter een plek vrij voor het maken van een extra productie bij de Video Top opleiding, en daarvoor werd Bas gevraagd. Hij maakte de film Waanzinnig Cool, gebaseerd op het verhaal De Jongen met het Mes van Remco Campert, in plaats van in de collegebanken te zitten. Met zijn film Honger deed hij bovendien een vierde poging toegelaten worden voor de filmacademie, en werd uitgenodigd voor een tweede toelatingsronde en een gesprek. Tijdens dit gesprek vroeg de toelatingscommissie wat Bas nog kwam doen op de filmacademie. "Ik wil heel goed worden" was zijn antwoord. Na vijf jaar werd Bas eindelijk aangenomen. Ralph had ook toelating gedaan, maar werd afgewezen. Vervolgens verwaterde hun vriendschap.

Op zijn zevenentwintigste begon Bas aan de filmacademie. Dit ging hem goed af. Hij zag zichzelf en werd ook gezien als een veelbelovend filmmaker. Hij worstelde alleen erg met zijn homoseksuele geaardheid, en had vele anonieme sekscontacten om hier uiting aan te geven. Zijn eerstejaars filmoefening werd door zijn klasgenoten verkozen tot beste film van dat jaar. Hij stroomde in van het tweede jaar van de filmacademie en maakte met succes de tweedejaars film Niemandsland. De onzekerheid over een succesvol filmmaker kunnen zijn als homoseksueel in combinatie met het trauma uit zijn pubertijd, de geschiedenis met GENIC, speelden echter zo hoog op dat Bas last kreeg van paniekaanvallen en psychotische verschijnselen. Hij meende dat hij opnieuw uit de kast moest komen, en dat speelde een belangrijke rol in deze beginnende psychose. Het intensieve drugsgebruik met Ralph enkele jaren ervoor is mogelijk ook een aanleiding geweest. In ieder geval was Bas ervan overtuigd dat de filmacademie iets met hem van plan was.

Aan het einde van het tweede studiejaar, op zijn negenentwintigste, besloot Bas er een jaar tussenuit te gaan omdat het niet goed met hem ging. Hij bleef echter wel collegegeld betalen en mocht in dat jaar een film  maken in samenwerking met de Academie van Bouwkunst, deed regieassistenties, volgde scenario lessen, maakte een videoclip, ontwikkelde een scenario voor een buitenschools project en ontwikkelde het scenario voor zijn derdejaarsfilm. Voor zijn psychotische klachten ging hij in gesprek met een psycholoog. Deze probeerde zijn achterdocht te bestrijden, maar uiteindelijk ging dit niet meer en adviseerde ze Bas naar een huisarts te gaan om doorverwezen te kunnen worden naar een psychiater. Dat weigerde Bas echter, omdat de filmacademie er volgens hem achter zat.

Op zijn dertigste stroomde Bas in van het derde jaar van de filmacademie, maar de psychotische verschijnselen werden alleen maar erger. Hij maakte zijn derdejaarsfilm, die verrassend genoeg goed beoordeeld werd, en kwam in een ontwikkelingstraject terecht van de eindexamenfilm. De psychose was echter zo ernstig geworden dat Bas zich terugtrok en niet meer naar de academie kwam. Voortdurend beschuldigde hij de academie van wat hij meende dat er aan de hand was. Op zijn eenendertigste, in het eindexamenjaar, lag Bas alleen nog maar op zijn studentenkamer met zijn psychotische klachten te communiceren met de stemmen die hij moest horen. De academie nodigde hem in dat jaar uit voor een gesprek waarin hij van de filmacademie werd gestuurd omdat ze hem niet meer in staat achtten zijn studie voort te zetten met het dringende advies hulp te gaan zoeken. Bas weigerde dit echter, en werd alleen maar kwader op de academie. Omdat zijn geld op was is hij op zijn tweeëndertigste gaan werken in een boekhandel waar hij voorheen een bijbaantje had. Daar werd zijn contract op zijn drieëndertigste niet verlengd omdat men vond dat hij niet goed functioneerde. Bas was immers psychotisch. Het duurde vervolgens nog een half jaar voordat Bas bij vrienden in Den Haag ging logeren omdat hij uit zijn studentenkamer gedreigd gezet te zou worden vanwege een huurachterstand. Daar schreef hij een lange brief aan zijn ouders, waar hij inmiddels al een paar jaar geen contact meer mee had, waarin hij vertelde wat hij meende dat er aan de hand was. Deze brief stuurde hij ook naar mensen van de filmacademie. Weer kreeg hij het advies hulp te gaan zoeken. Uiteindelijk gaf Bas zich over bij de vrienden waar hij verbleef en liet zich vrijwillig opnemen in een psychiatrische kliniek. In de kliniek overhandigde hij de brief die hij aan zijn ouders had geschreven en was van plan rechtszaken tegen de academie te beginnen. Toen de psychotische klachten echter door medicatie verdwenen waren koos Bas ervoor zich erbij neer te leggen dat het een psychose was geweest, en dat de werkelijkheid waarin hij geleefd had creaties van zijn eigen geest waren. Hij verbleef zes weken in de kliniek en in die tijd wist Bas woonruimte in Den Haag te vinden.

De psychose van Bas had vijf jaar geduurd. Eindelijk was hij zorg en omarmde vervolgens alle behandeling om er weer bovenop te komen.  Hierna wilde Bas terug naar de filmacademie, maar daar was inmiddels geen plaats meer voor hem. Met hulp van zijn psychiater besloot Bas dan maar een film te maken over zijn eigen ervaringen. Die film is de film Verloren Jaren geworden, die in 2010 uitkwam en bedoeld is voor verspreiding op het internet.

De film Verloren Jaren was een enorm succes. De film is in aanwezigheid van Bas meer dan 250 keer nabesproken. Ook waren er diverse mediaoptredens met Bas Labruyère. De film Verloren Jaren is verder uitgezonden op televisie door de Limburgse zender L1 en vertoond op het Film By the Sea filmfestival in Vlissingen.

In 2014 is Bas als ervaringsdeskundige gaan werken voor de organisatie voor geestelijke gezondheidszorg in Zuid Limburg, Mondriaan. Daarnaast was Bas succesvol als ZZP'er: Hij maakte diverse opdrachtfilmpjes en documentaires, websites en gaf lezingen op congressen, scholen en universiteiten.

In 2016 moest Bas een vast contract krijgen voor zijn werk als ervaringswerker, maar kreeg deze niet vanwege bezuinigingen. Hierdoor viel de dagelijkse structuur weg en kwam Bas in een isolement terecht. Hij ontwikkelde een zware alcoholverslaving en kreeg opnieuw te maken met psychotische verschijnselen. Ook moest hij zijn woonruimte verlaten en werd thuisloos. In de jaren 2017 tot en met 2019 logeerde hij bij vrienden, terwijl hij psychotisch was. In 2019 kwam hij pas weer in zorg terecht. Hierdoor verdwenen de psychotische verschijnselen, maar had hij nog wel te maken met zijn alcoholverslaving. In 2020 kon Bas niet meer logeren bij zijn vriend Luc en werd dakloos. Vervolgens heeft hij tien maanden bij de daklozenopvang van het Leger des Heils verbleven. Daarna kwam hij in een doorstroomkamer van het Leger des Heils terecht, waar hij vijftien maanden woonde totdat hij via een Housing traject eindelijk woonruimte aangeboden kreeg.

In september 2019 is Bas gestopt met drinken, waarop nog twee terugvallen volgden. Sinds juni 2022 is hij abstinent, en woont sindsdien ook in een eigen appartement aan de rand van het centrum van Maastricht.  Hij heeft erg hard gewerkt aan zijn herstel, geeft weer lezingen, werkt aan meerdere filmplannen, zowel documentaire als fictie, en maakt podcasts.